Z przyjemnością wracam do książek autorów, których wnętrze totalnie do mnie trafia. Ewa Przydryga jest mistrzynią gatunku, w którym pisze, a ja zachwycam się za każdym razem historią, którą nam opowiada. Tym bardziej cieszę się, że "Perseidy" zostały wydane, ponieważ dopełniają obraz sytuacji z "Równonocy". Historia Mileny, siostry Justyny znanej z poprzedniego tomu, była na tyle tajemnicza, że chciało się więcej. Mrok, który płynął ze strzępków informacji podsycał głód czytelnika. Nie miałam obaw co do rozwinięcia wątku Mileny i jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą. Noc Perseidów. Jedna noc, a potrafi zniszczyć tak wiele. Oczywiście ta niszczycielska siła ciągnie się za bohaterami, ale jest punktem od którego ten większy wymiar nieszczęścia się zaczął. Milena to dziewczyna posiadająca marzenia, chcąca polepszyć życie sobie i swojej młodszej siostrze. Myśli o przyszłości i mimo młodego wieku wykazuje się nie lada odpowiedzialnością za los osób jej najbliższych, ale nie tylko. Ewa Przydryga przedstawiła pełniejszy obraz rodziny Mileny i Justyny, który pogłębia współczucie wobec młodych bohaterek, ale także porusza więzią jaka je łączy. Matka, która nie wykazuje się specjalnie w roli rodzica, dba o rośliny bardziej niż o własne dzieci, nie daje im przykładu. W dodatku sama Milena uwikłała się w sytuacje, które sprowadzają mrok na jej osobę, a utrzymywanie tajemnicy wydrąża w niej coraz większą pustkę. Nietrudno odczuwać silne emocje czytając tę historię. Jest ona jak najbardziej bliska czytelnikowi, tak po prostu ludzka. Ewa Przydryga zagłębia się w psychologiczną sferę, która ma mocny wydźwięk względem bohaterów. Zwraca uwagę na to jak silna więź i chęć posiadania lepszego życia motywuje człowieka. Jak wiele trudności może napotkać na obranej drodze, jak wiele musi poświęcić, jak wiele stracić. Uwielbiam wrażliwość Ewy. To jak swoimi historiami dotyka czułych strun u czytelnika. Mam wrażenie, że z każdą kolejną książką ta wrażliwość wchodzi na wyższy level, a to świadczy o kunszcie autorki. Bardzo Wam polecam. Niech noc Perseidów zawładnie Waszym sercem.

Ewa Przydryga po raz kolejny udowadnia, że ma niezwykły dar tworzenia opowieści, które potrafią głęboko zapisać się w sercu czytelnika. Jej najnowsza powieść, Perseidy, to dzieło, które przenosi nas w świat intensywnych emocji, eksplorując skomplikowane relacje międzyludzkie oraz dramaty i zawirowania losu. Perseidy” to kontynuacja książki „Równonoc”. Cofamy się w niej do roku 1999 i poznajemy historię Mileny, tragicznie zmarłej siostry Justyny. W noc Perseidów, na kilka miesięcy przed swoją tragiczną śmiercią, Milena wraz ze znajomymi udaje się do neolitycznego obserwatorium w lesie i bierze udział w mrocznym rytuale. Niestety, nie wszyscy z tej wyprawy wracają… Siostra Mileny - Justyna podąża za tajemnicami siostry. Wskazówki prowadzą ją do mrocznej przeszłości szpitala psychiatrycznego. Niestety po czasie Justyna uświadamia sobie że niektóre sekrety nie powinny ujrzeć światła dziennego, powinny zostać pogrzebana na zawsze. Czytelnik wędruje tu między dwoma liniami czasowymi, które stopniowo splatają się w logiczną i spójną opowieść. W jednej poznajemy życie Mileny sprzed wypadku, jej relacje z chłopakiem, rodziną i przyjaciółmi z drugiej Justynę, która chce odkryć kim była jej siostra. Czy Justyna dowie się prawdy ? Dodatkowo, w moim odczuciu, na szczególne uznanie zasługuje opisanie i ukazanie przez autorkę tragicznych wydarzeń, które miały miejsce podczas II wojny światowej w Szpitalu dla Psychicznie i Nerwowo Chorych w Obrzycach. W obliczu brutalnych działań okupanta niemieckiego, placówka stała się jednym z wielu miejsc, w których dochodziło do niewyobrażalnych zbrodni. Ludobójstwo, którego ofiarami padli pacjenci szpitala, to przykład zorganizowanego mordu na osobach chorych psychicznie i niepełnosprawnych uznanych przez reżim hitlerowski za „nieproduktywne” i „niegodne życia”. To, że część historii Mileny ma miejsce w tym samym szpitalu, choć dużo później, skłania czytelnika do zastanowienia się nad brutalnością, jakiej doświadczyli ludzie w tamtych czasach. To opowieść, która wciąga jak wir, sprawiając, że całkowicie zatracamy się w jej świecie, a po jej zakończeniu przez długi czas trudno jest nam wrócić do rzeczywistości. Każda strona emanuje emocjami, które uruchamiają w nas najgłębsze uczucia, pozostawiając niezatarty ślad w naszej pamięci. Autorka, umiejętnie buduje napięcie, potrafi wciągnąć czytelnika w swoją opowieść, sprawiając, że każdy rozdział staje się podróżą pełną zwrotów akcji. Tu każdy element ma swoje znaczenie i doskonale współgra ze sobą. To opowieść o siostrzanej miłości, o szukaniu siebie, i o konfrontacji z własnymi słabościami, ale także o akceptacji tego, co nieuniknione. Jest to książka, która nie pozwala pozostać obojętnym i która zmusza do refleksji oraz przemyśleń. Jeśli lubisz mroczne historie z psychologicznym zacięciem, to ta powieść może być dla Cienie idealna. Polecam.

Historia, która wgniecie Cię w fotel! 💥Tajemnice wychodzące na jaw po wielu latach 💥Szukanie odpowiedzi 💥Urwane tropy 💥Kłamstwa 💥Poczucie winy, niesprawiedliwości i zagubienia. Autorka poruszyła wątki: relacji między matkami, a dziećmi, relacji siostrzanej, związków, traum, terapii, chorób psychicznych, uzależnień, rytuałów i naszych instynktów! Czułam się jakbym znała Florkę i jej siostrę od dawna i przeżywała z nimi wszystkie wzloty i upadki. Tajemnica, która wyżera Cię od środka, ale boisz się konsekwencji jeśli ujrzy światło dzienne! Świetnie ukazane rozterki i rozmyślenia naszych głównych bohaterek. Akcja dzieje się w dwóch przestrzeniach czasowych, które dzielą 24 lata. Dzięki retrospekcji poznajemy dogłębnie całą złożoną historię, która miała wpływ na wielu bohaterów powieści. Autorka osadziła akcję między innymi w Poznaniu i w szpitalu dla psychicznie chorych w Obrzycach który ma niesamowitą przeszłość, która była inspiracją... Nie mogło zabraknąć lasu i przyległych terenów, które nadają swoisty klimat. "Perseidy" to kontynuacja "Równonocy", która zawiera również wydarzenia sprzed niej! Można ją czytać nieznając poprzedniej części. Jednak polecam w kolejności, bo jednak historie się uzupełniają. To kolejny niesamowity thriller psychologiczny, który zajrzy w zakamarki duszy. I zostawia z pytaniem czy warto rozdrapywać przeszłość?